İLGİLİ: MÜDÜR MUSA MUTLU, ÖĞRETMEN AKİF SEVEN
YAKAMOZ olarak, komite olarak, okul – öğrenci - kütüphane sevdası böyle başladı, bizim ilk göz ağrımız Aksaklar İlköğretim Okulu.Bir akşam, çocuklar evde televizyon seyrediyor, ben mutfaktayım, reklamlar başladı. Paylaşmayı Seven Parmak Kaldırsın Kampanyası, MEB-TOÇEV-CARTOON NETWORK Kanalı Ortak Çalışması. Ekranda bir sınıf, öğretmen kürsü de, yazar isimleriyle yoklama alıyor, ama cevap hep yok, mesaj bizlerin miniklere özel “Şu ana kadar kitaplığınızda yer alan, okuduğunuz ve sevdiğiniz o kadar çok hikaye kitabınız var ki, sizlere, onları okumla imkanı bulamayan, o hikayeleri yaşayamayan, yüzlerce minik kardeşiniz var desek! Bu sevdiğinizi kitapları, Türkiye’nin dört bir ucunda, sizden çok uzaktaki, minik kardeşlerinizle paylaşmak istemez miydiniz?”.
Özet evdeki kitaplarınızı bize verin, biz de kütüphanesi olmayan okullara kütüphane yapalım.Hemen TOÇEV’le iletişime geçtik, bize yakın, gidip görebileceğimiz okul ismi istedik, ama olmadı, çünkü okul sırasını MEB belirliyormuş ve sıradaki ilk okul Zonguldak. Hâlbuki bizim isteğimiz, gidebileceğimiz, görebileceğimiz okul olması.
TOÇEV, bize bir liste verdi, kendilerinden yardım isteyen okullar listesi. Gidebileceğimiz, ama şehir dışı olan ilk okulu seçtik, Aksaklar İlköğretim Okulu. Okulla görüşmelerimiz başladı, tüm çalışmaları hızla tamamladık, koliler hazırlandı. Bindik arabalara, rotamız Düzce, bir minibüs dolusu eşya. Defter, kitaptan, ansiklopediden, giysiden, çantaya, kullanılabilecek her şey. Derneğimize bağışlanan yaklaşık 50 adet markalı spor ayakkabılar ise, hem öğretmenimizi, hem de öğrencileri sevince boğdu.
Kapılarda karşılandık, hepsinin ellerinde bahçelerinden koparıp demet yaptıkları taze çiçekler. Gözlerimiz doldu, arabalardan bir süre inemedik. Sonra kendimizi toparladık, indik. Hemen çevremizi sardılar, hoş geldiniz diyerek çiçeklerini uzatıyorlar, nasılsınız öğretmenim diyenler mi, mahcup mahcup bakanlar mı. Çok hoş bir karşılamaydı. Okulu gezdik, öğretmen kadrosunun özverisi, fedakarlıkları inanılmazı, maaşlarını çocuklar için harcamaları. Kütüphane odalarına bakınca, hemen oracık da kütüphanenin alt yapısını yapmaya karar verdik, marangozu çağırttık, ölçüler alındı. Parkesi, dolapları, masasıyla bir kütüphane yaptırdık.
Mutlu bir başlangıçtı, şimdilerde önümüze gelen her okula bir kütüphane yaptırmak hevesindeyiz.TOÇEV, bize bir liste verdi, kendilerinden yardım isteyen okullar listesi. Gidebileceğimiz, ama şehir dışı olan ilk okulu seçtik, Aksaklar İlköğretim Okulu. Okulla görüşmelerimiz başladı, tüm çalışmaları hızla tamamladık, koliler hazırlandı. Bindik arabalara, rotamız Düzce, bir minibüs dolusu eşya. Defter, kitaptan, ansiklopediden, giysiden, çantaya, kullanılabilecek her şey. Derneğimize bağışlanan yaklaşık 50 adet markalı spor ayakkabılar ise, hem öğretmenimizi, hem de öğrencileri sevince boğdu.
Kapılarda karşılandık, hepsinin ellerinde bahçelerinden koparıp demet yaptıkları taze çiçekler. Gözlerimiz doldu, arabalardan bir süre inemedik. Sonra kendimizi toparladık, indik. Hemen çevremizi sardılar, hoş geldiniz diyerek çiçeklerini uzatıyorlar, nasılsınız öğretmenim diyenler mi, mahcup mahcup bakanlar mı. Çok hoş bir karşılamaydı. Okulu gezdik, öğretmen kadrosunun özverisi, fedakarlıkları inanılmazı, maaşlarını çocuklar için harcamaları. Kütüphane odalarına bakınca, hemen oracık da kütüphanenin alt yapısını yapmaya karar verdik, marangozu çağırttık, ölçüler alındı. Parkesi, dolapları, masasıyla bir kütüphane yaptırdık.
Sizler de bizimle olmak ister misiniz? Sizler de bu çorba da tuzunuz olsun istemez misiniz?